HARUN YİĞİT / VADANDAS OSMAN'IN YERINE HOS GELDiNiZ


	HARUN YİĞİT / VADANDAS OSMAN'IN YERINE HOS GELDiNiZ

Harun YİĞİT-Vatandaş OSMAN


	SEN VARSIN

SEN VARSIN

(HECE ŞİİRLERİ)

HARUN YİĞİT

ARAMA

Özünü görecek ayna arama

İnsandır insanın gerçek aynası

Ahret dediğinde hani nerede?

Budur canlıların gerçek dünyası

Söyle yolcu ne taşırsın küfende

Ot olup gelirsin giysen kefende

Gerçek ile yalan senin kafanda

Kimler görüp yemiş cennet meyvesi

Cennetle cehennem sağken yaşanır

Fikri olan insan gibi düşünür

Dönmek için Yiğit, bir gün taşınır

Beni getirecek narı ayvası…

TADI OLMAZ

Dikensiz gül neye benzer?

Batmayınca tadı olmaz

Gönül nazlı yâri özler

Yatmayınca tadı olmaz

Ağaçlarda bolur yemiş

Seven canlar neler demiş?

Aşk zehiri acı imiş

Yutmayınca tadı olmaz

Yiğit kime yâren olsam

Kuş misali gönlüm salsam

Gül dalına varıp konsam

Ötmeyince tadı olmaz...

EFENDİM

Dünyanın ötesi berisi yoktur

Yaşayıp gördüğün kardır efendim

Cennet, Cehennemi dünyada gördüm

Yaşarken ikisi vardır efendim

Eyvallah etmezken Ali, Veli'ye

Takılan çoğaldı yolda deliye

Bin yıldır mezarda yatan ölüye

El açıp yalvaran kördür efendim

Elinde tespih başında fesi

Kendine üfürür tutsa nefesi

Hakikat insanda ilmin ötesi

Zifiri karanlık dardır efendim

Kendi düşünmeden ellere kanan

Kim acep sıratta kurbana binen

Bildiği her şeyi etinde sanan

Beynindeki namus ardır efendim

Alın teri ekip emeğin biçip

Yiğit gibi sevda zehiri içip

Şu dünyaya birçok pencere açıp

Düşünmesin bilen hürdür efendim.

KIZILIRMAK BOYLARLINDA BİR ŞEHİR

"İhsan Güvercin'e Nazire"

Sivas'ın tarihi kanla yazıldı

Dalındaan kırılıp güller ezildi

Gökyüzüne kara duman süzüldü

Kızılırmak boylarında bir şehir..

Kubilay’ı Menemen'de kesenler

İçlerinden kinlerini kusanlar

Hani nerde seyredip de susanalr

Kızılırmak boylarında bir şehir..

Otuz beş aydını o gün yakana

Yakanları savunan pis bakana

Ne diyelim fitneliği ekenle

Kızılırmak boylarında bir şehir..

DURANLARDAN OL

Sen kendini ellerde ne ararsın

Kendi ekseninde duranlardan ol

Hem Yunus’a özenir hem kırarsın

Hataya göz yumup saranlardan ol

Gidenler gidiyor ağlamak boşa

Kimse bakmaz gözden döktüğün yaşa

Yumruğunu vurup durma be döşe

Bir yaraya elin sürenlerden ol

Kamili’nin yüreğini dağlamış

Çok Yiğit’in basireti bağlamış

Sevmeyi bilmeden coşup çağlamış

Dost bağında güller derenlerden ol

BİLİM İLE

Şehirlerden inip köye

Derelerden akıp çaya

Donatalım boydan boya

Bilim ile bilim ile

Yiğit özler yıkayalım

Ana dilden okuyalım

Nakış, nakış dokuyalım

Kilim ile kilim ile

GETİRDİM

Unutmayım diye o gül yüzünü

Çevirip çevirip dünü getirdim

Bugün yine kara üzüm gözünü

Çocuk bayramından yeni getirdim

Alev alev yanan ateşi sardım

Geçtiğin yollarda dolaştım durdum

Ayak izlerine kokunu sordum

Senden gizli gizli seni getirdim

Gülüşüne şahit olurum diye

İliğime kadar solurum diye

Damlanın içinde bulurum diye

Almanya'dan sana Ren'i getirdim

Yollar ıradıkça içim yanıyor

Yüreğim ateşten zehre banıyor

Kuş kafeste çırpınarak dönüyor

Et kemik üstünde gönü getirdim

Yıllar Yiğit'ime çabucak bitti

İçim yanar iken dışım buz tuttu

Bir saygı bekledim, fırlatıp attı

Yüreğim avcumda beni getirdim

GİBİ

Ağaçlarda yaprak gibi

Hem solandım hemi yaştım

Eleklerde toprak gibi

Hem elendim hemi şaştım

Gökyüzünde yeller gibi

Kıvrım, kıvrım yollar gibi

Boz bulanık seller gibi

Hem bulandım hemi taştım

Bahçelerde güller gibi

Yar yüzünde çiller gibi

Dost önünde diller gibi

Hem dalandım hemi coştum

Dert dinleyen hancı gibi

Harun Yiğit kolcu gibi

Şu dağlardan yolcu gibi

Hem dolandım hemi aştım.

GÖRDÜN MÜ

Kalıcı mı sandın? bir bak aynaya

Güzelliğin solup gider gördün mü?

Düne kadar benzerdi gül yüzün aya

Zaman seni çalıp gider gördün mü?

Ben çeker oldum aşk denen suçumu

İçimde taşırım sevda göçümü

Bir bakışın eritirdi içimi

O gözlerin dalıp gider gördün mü?

Her an eğilmiştim sevdan önünde

Yok mu Yiğit, bir kez olsun anında

Benim gibi yavaş yavaş senin de

Vaktin artık dolup gider gördün mü?

KIRILIR

Söğüdün dalları eğik olurmuş

Çok gevrektir dostum basma kırılır

Yeni testi suyu soğuk olurmuş

Kulpundan tutup da asma kırılır

Senin yaptığını yapar mı Mervan

Böyle geldi diye gitmez ki devran

Bahçeye dalarsan dikkatli davran

Üzümü çok olan asma kırılır

Bana doğru olur gördüğün eğri

Sen sen ol, karnına düşürme ağrı

Eğer rüzgâr isen dostluğa doğru

Sakın fütursuzca esme kırılır

Çalıp çarpıyorsan kimse görmesin

Güvendiğin kişi çorap örmesin

Yalını verdiğin boşa ürmesin

Köpeğin boynunda tasma kırılır

Yiğit’i mayalayıp saldın hamura

Altın yine altın, atsan çamura

Namusu satarsan bir ton kömüre

Duysa, yoldan geçen yosma kırılır

SES

Duyduğum en güzeli

Şırıl şırıl su sesi

Ona giden bu yolda

Özlemiştim bu sesi

Yanan günün içinde

Kırk bin sevda göçünde

Rüzgâr olsam saçında

Püfür püfür esesi

Benim gibi sürünüp

Bin bir dona bürünüp

Hayalime görünüp

Düşlerime düşesi

Çölüme oldu vaha

Arzum çıktı ol şaha

Duyar mıyım bir daha

Kulağımda şu sesi

Sular onsuz akmıyor

Od Yiğit’i yakmıyor

İz bıraktı çıkmıyor

Yanağımda bûsesi

SEVDİĞİM

Özleminle arşa çıktı ateşimin dumanı

Yollar uzak olsa bile varayım mı sevdiğim?

İki lebin arasından bal dökülen dilini

İzin ver de bir kez olsun sorayım mı sevdiğim?

Acım burda ahım arşta, satır satır yazıldı

Ebemkuşağı renginde gök kubbeye kazıldı

Gel de bak bir vücudumda bütün genim bozuldu

Görmen için şu göğsümü yarayım mı sevdiğim?

Taş mı sandın, bu bağrıma vura vura çağlarsın?

Can evimi, ciğerimi, bakışınla dağlarsın

Ordan ora sürükleyip, gönlüme ip bağlarsın

Şu başımı taştan taşa vurayım mı sevdiğim?

Gönül pınarından, bana çevir akan suyunu

Hasretliğin dayanılmaz, gel de boz bu, oyunu

Hayalimde binlerce kez süslemişim boyunu

İnce belin, bir kez olsun sarayım mı sevdiğim?

Yiğit yanmış ateşinde, kara bağrın açıyor

İnsanoğlu dertten, gamdan, duvar nemde

göçüyor

Yıllar takvim yaprağında birer birer uçuyor

Yol bitiyor, gideyim mi, durayım mı sevdiğim?

SOR BENİ

Güneyden başlayıp kuzeye doğru

Ilgıt ılgıt esen yele sor beni

Sol yanıma saldın derin bir ağrı

Bağımda bülbüle, güle sor beni

Turna kanadında haber salarım

Günden güne çiçek gibi solarım

Her gecenin şafağında dolarım

Hayali gönlümde bele sor beni

Gedavet yelidir, başa esende

Sorgusuz sualsiz darda asanda

Yanan günün suyu, ırgat Hasan’da

Türküler çığıran dile sor beni

Cehennemi baştanbaşa yürüdüm

Ateşler içinde ayak sürüdüm

Şekilden şekle girip eridim

Dikenler içinde yola sor beni

Yıllar yılı hasret kalır yurduna

Koyun olup meler durur ardına

Nice türkülerin derman derdine

Mızrabın vurduğu tele sor beni

Birçok derdi yorgan gibi örtüne

Ektiğin rüzgârlar oldu fırtına

Eğilip de bir bak ayak altına

Çiğneyip sardığın çula sor beni

Yiğit’ler gönlünde yanan bir hârım

Menekşe, gül, sümbül, lalede sarım

Doğadaki bütün çiçekte varım

Hem arıya hem de bala sor beni

TEBESSÜM

Tebessüm var, yelken açar engine

Bir acıdan bin mutluluk getirir

Tebessüm var, kanat açar dengine

Dert, tasayı senden alır götürür

Tebessüm var, deler geçer içini

Tebessüm var, yola verir göçünü

Tebessüm var, görmez gönül suçunu

Dertli başın günden güne bitirir

Tebessüm var, granitten sert olur

Tebessüm var, nicesine yurt olur

Tebessüm var, çok Yiğit'e dert olur

Günden güne yataklara yatırır

YATIRIN TENİMİ AÇIN DÖŞÜMÜ

Yatırın tenimi, döşümü açın

Milyar, milyar olup canda yaşarım

Yaşarım bugünü, ezelim için

Ahirî zamanda arar şaşarım

Şaşarım kavgaya, boşa dövüşmem

Göğsüne değmeden asla sevişmem

Seni, senin ile asla değişmem

Ateşler içinde yanar pişerim

Pişerim ocakta mahir elinde

Yana, yana şiir oldum dilinde

Sürüklenip durdum sevda selinde

Karıncanın gölgesiyim, koşarım

Koşarım Acem’e bazen Yemen’e

Yerin göğün sahibiymiş kime ne

Ne gerek var ‘Gel yanıma’ demene

Bulut olup dağdan dağa aşarım

Aşarım engeli sana varmaya

Sevdanın önünde secde durmaya

Gerek var mı kapı kapı sormaya?

Yol içinde nice yola düşerim

Düşerim peşine kuzu gibiyim

Yaşlanmış ağacın özü gibiyim

Teknede hamurun tuzu gibiyim

Fırında ateşe salsan şişerim

Şişerim ırahmet yağarken yere

Aşk, aşk ise eğer bakılmaz sere

Kırk yılı sığdırıp ölsem bir kere

Bulanarak, durularak coşarım

Coşarım, doğrusu gelse odunun

Kırk bin manası var Elif adının

Kölesi olurum seven kadının

Geçeceği yola güller döşerim

Döşerim adını halı, kilime

Türkü ettim elif kızı dilime

Eğer ki gelmezse benim ilime

Yurdumu yuvamı ora taşarım

Taşarım acıdan, bazen tatlıya

Derdimi dökmüşüm kara bahtlıya

Gülce’mi sorsam gelen atlıya

Otuz üç avradım olsa boşarım

Boşarım, bekarın avradı gibi

Sağa sola çevir yanmasın dibi

Vız geliyor bana gelse de nebî

Dostu bilmem için derdin eşerim

Eşerim dertleri, yanarak piştim

Çürük bir gemiyle deryalar aştım

Ekmek olup çakal karnına düştüm

Aslanın karnını yarar deşerim

Deşerim toprağı ekmeğim için

Mekik dokudum duydun mu niçin

Meğer Yiğit olmak imiş tek suçun

Kime nedir söylen, benim başarım

27 Eyl. 2008

Hannover / Köthenwald

HANGİ DAĞIN ARDINDASIN

Hangi dağın ardındasın sevdiğim

“Kırk yıl oldu arıyorum nerdesin?”

Hangi canan yurdundasın sevdiğim

Kimi görsem soruyorum nerdesin?

Bazı zaman Leyla oldun gözümde

Zaman oldu yaktın kendi közümde

Madem görünürdün benim yüzümde

Sana ömür veriyorum nerdesin?

Harında yanan od’una döndüm

Mazlum dilde Ali adına döndüm

Yunus’un elinde oduna döndüm

Yine kalpler kırıyorum nerdesin?

Kâinatın aynasını ver bana

Yolda yalnız kaldım artık er bana

Aşk dediğin acı ise sür bana

Günden güne eriyorum nerdesin?

Yüreğime saplanan bir acısın

Seven Yiğit’lerin gönül tacısın

Söyle bana kimsin, acep necisin?

Dönmez yolda yürüyorum nerdesin?

İÇİNDE

Ne ararsın kızıl kanda

Can taşırım ben bu donda

Hak Adem'de Adem bende

Yürüyorum nur içinde

Dört kapıya çoktan vardım

Dördünde de kendim gördüm

Kırklar meclisine girdim

Duruyorum dâr içinde

Ne sınıfım ne sınırım

Yoktur benim bir kenarım

Dört maddeyle ruhta varım

Eriyorum sır içinde

Nicesini çöle saldım

Nicesini yakın kıldım

Gönüllere vuslat oldum

Yanıyorum yâr içinde

Bir bakarsın geçmiş zaman

Geç kalınca olma pişman

Nefistir, öz cana düşman

Her insanın var içinde

Kâmili'yi Yiğit saydım

Her lokmada ayrı paydım

Var olalı Sina'daydım

Dönüyorum tur içinde...

İNSANIM BEN

Damarımda kızıl kanda

Can buluyor beden canda

Âdem bende ben âdem de

İnsanım ben insanoğlu

Gerçek bende yalan bende

Ne ararsan vardır gende

İşte geldim ben bu donda

İnsanım ben insanoğlu

Tevrat Zebur İncil Kuran

Dört kitapta hakka varan

Korkusuzca dâra duran

İnsanım ben insanoğlu

Yürüyorum yüküm ağır

Cahillerin gönlü sağır

Sesin çıksın biraz bağır

İnsanım ben insanoğlu

Soyum kulluk etmiş kula

Haram yendi bile bile

Dönüş yoktur çıktık yola

İnsanım ben insanoğlu

Can tartacak dara bende

Sonsuzluğu ara bende

Deşme Yiğit yara bende

İnsanım ben insanoğlu

RUBAÎ 1

Bir elimde ateş diğerinde su

Yol bulup toprağa akar giderim

Ne zaman bir serap görürsem çölde

Hasretle semaya bakar giderim.

BENDE

Yerdegezen karıncayla buluştum

Zerredeki emek bende hâl bende

Arı olup çiçek çiçek dolaştım

Altın sarı, sırrı olan bal bende

Yere damar damar saldım kökleri

Taşır oldum doğadaki yükleri

Yükselerek arşın arşın gökleri

Kucaklayan yeşil yaprak dal bende

Yüce dağın dumanıma özenen

Börtü, böcek, kurdu, kuşu bezenen

Hayat bulur yaprağıma uzanan

Hakikate doğru giden yol bende

Satır satır bir Yiğit'te göründüm

Buram buram kokuları süründüm

Doğadaki bütün renge büründüm

Sarı bende yeşil bende al bende...

BENDE GİZLİ

Âdem’le başlayıp geldim bugüne

Dört kapıyı açan sır bende gizli

Kırklar meclisinde pirler önünde

Divana durduğum dâr bende gizli

Düşümde gördüğüm o nazlı yâra

Aşk badesi içtim yüreğim yara

Yetiş ya erenler düşmüşüm dara

Ezelden ebede yar bende gizli

Biri doğduğumda, birisi demde

İki kere sevdim yaşarken hem de

Senin görmediğin gönül bahçemde

Erik, elma, ayva, nar bende gizli

Haksızlığa karşı hakkın önünde

Ali olup göründüm aslan donunda

Eyüp'ün çilesi nedir yanında

Türlü türlü dertler var bende gizli

Karşıdan karşıya sevgiyle bakıp

Arayıp yolunu içine akıp

Gönülden gönüle kıvılcım yakıp

İçimdeki ateş har bende gizli

Kucakladım pamuk gibi bağları

Yiğit'çe sarmışım koca dağları

Söndürsün diyerek yanan sağları

Gözün görmediği kar bende gizli...

GARDAŞ

Sis düşerse gören olmaz başını

Sakın yükseklerde olma ha olma

Dumanlı dağların kurdu ç’ğolur

Mazlumun ahını alma ha alma

Acı söyler yine, bal sürsen dile

Sırrını verme dost bildiğin ele

Bülbül bile aşık kırmızı güle

İkilik kokusu salma ha salma

Hep var olur sanma gülen dostların

Yanmaya başlarsa içinde harın

Sana yanan biziz düşersen yarın

Öz gardaşı düşman bilme ha bilme

Her zaman bu abdest suyla alınmaz

Elde değil, öl deyince ölünmez

Arap gezmeyinen hacı olunmaz

Boş yere namazlar kılma ha kılma

Kâmili söylerse sözler ok olur

Yiğit olmayanlar darda yok olur

Varsıllıyken taşıyanın çok olur

Ellerin suyuyla dolma ha dolma

BEN İDİM GÖRÜNEN

Tur Dağında Hûda ile buluşup

Ben idim âlemde ulu görünen

Gökyüzünde bulut bulut dolaşıp

Ben idim yağmurla dolu görünen

Türlü nebat ile toprağa serip

Hayvanın postunda şekile girip

Kendi suretini balçığa verip

Ben idim aslanda Ali görünen

Kan kalesi denen şehiri kurup

Kâmilin yanında kemâle erip

Eyüp'ün derdine sabrını verip

Ben idim nebîde veli görünen

Ne olduğun görüp kendin bilmişe

Özüne bürünüp dersin almışa

Gecenin sonunda darda kalmışa

Ben idim Hızır’ın eli görünen

Yetmiş iki millet insan dininde

Hem zalimin hem mazlumun yanında

Hacı Bektaş, Abdal Musa donunda

Ben idim o Kızıl Deli görünen

Yiğit'e virane gönül köşküyle

Neyzen'in elinde tas tas içkiyle

Bir ateş düşürüp Leyla aşkıyla

Ben idim Mecnun'a çölü görünen.

AÇTIĞI YARANIN İZİ DURUYOR

Ele gönül vermiş zalimin kızı

Açtığı yaranın izi duruyor

Beni yakar durur attığı ateş

İçimde sönmeyen közü duruyor

Alıp beni dertten dertlere salan

Kaybettim kendimi var mıdır bulan

Hayali aklımda yadigâr kalan

Güzelin gözümde yüzü duruyor

Oturup benimle hayal kurmuştu

Çıplak bedenimi nasıl sarmıştı

Yeminler edipte sözler vermişti

Kulağımda hala sözü duruyor

Bu acılar bezdiriyor canımdan

Güzellikler geçmez oldu yanımdan

Gönlümde damlayan kızıl kanımdan

Alnıma yazdığı yazı duruyor

Nasıl geçer bilmem bensiz gecesi

Tüter m-ola Yiğit’imin bacası

Ne zor imiş ayrılığın acısı

Yüreğimde hala sızı duruyor

ÂŞIK REYHANİ’YE

Türküler olmuştun lâl olan dile

Tohum saçtın çorak toprağa bile

Doğadaki binbir çiçekler ile

Gönül bahçemizde açtın Reyhani

Aşkın badesini içtin Reyhani

Varıp bir ağaçta sende dallandın

Yel estikçe ince, ince sallandın

Çiçek olup arı ile ballandın

Kovandan kovana uçtun Reyhani

Aşkın badesini içtin Reyhani

Dersler verdin birçok sağcı, solcuya

Kafa tutun peşindeki kolcuya

Karanlıkta kalmış nice yolcuya

Güneş olup ışık saçtın Reyhani

Aşkın badesini içtin Reyhani

Yiğit’ce geçerdin çağlayan çayı

Yetmiş dört seneye sığdırdın payı

İki bin altının Aralık ayı

Bu dünyadan gelip geçtin Reyhani

Aşkın badesini içtin Reyhani...

ÂŞIK HAYDARİ’YE

Uçurumdan atlayacak sürü çok,

Atlayanlar sağ kalır mı Haydâri?

Özgürlüğe düşkün olan kurda bak

Hiç dumansız dağ olur mu Haydâri?

Topladılar meydanlara yağcıyı,

Gözden çıkartmışlar solcu, sağcıyı.

Yürüdüler dövmek için bağcıyı

Hiç bağbansız bağ olur mu Haydâri?

Sahip çıkmaz isen kendi iline,

Acı biber sürecekler diline.

Bakamazsın ay yıldızlı alına

El çaputu tuğ olur mu Haydâri?

İçten kırılsan da yüreğin tunçtan,

Kopmadığın, biliyorum amaçtan.

Gürültüyle düşmek için yamaçtan

Kar yağmazsa çığ olur mu Haydâri?

Bir azınlık Yiğit’leri ezerken,

Zamansızca söylenecek söz erken.

Kimili’yim hak yolunda ölürken

Hiç döneksiz çağ olur mu Haydâri?

RUBAÎ 2

Kime ne diyeyim dönen dünyada

İnsanı insanla tartanı gördüm

Bir fiskeyle yıkılıyor dostluklar

Kusuru kusurla örteni gördüm...

BAL DUDAKLIM

Ey sultanım fidan boylum

Tay bakışlım kısrak huylum

Kovaladım yordum seni

İpek saçlım, bal dudaklım

Seviyorum güzüm gibi

Sevdan bende özüm gibi

Yesem seni üzüm gibi

İpek saçlım, bal dudaklım

Dolaşırım serap gibi

Saracağım turap gibi

İçsem seni şarap gibi

İpek saçlım, bal dudaklım

Karşı dağın karı gibi

Ak döşünde arı gibi

Yansam gönül harı gibi

İpek saçlım, bal dudaklım

Sanma gurbet ırak gibi

Sensiz Yiğit kurak gibi

Sarsam belin orak gibi

İpek saçlım, bal dudaklım

BANA EL OLUP KÜSTÜN MÜ?

Söyle canım söyle hele derdini

Bana el olup da küstün mü yine

Rüzgâr olup yüce dağdan aşağı

Savrula savrula estin mi yine

Daim gönlümdeki köşkte yatardın

İçimden tasayı gamı atardın

Gül bahçemde bülbül gibi öterdin

Ne oldu diline sustun mu yine

Gönlünün karası dışa mı vurdu

Söyle canım seni eller mi kırdı

Yüklenmişsin yine olanca derdi

Gülüm gül yüzünü astın mı yine

Şimdi sensiz kaldı canım yuvası

Çekilmiyor artık gurbet havası

Lânet olsun böyle acı parası

Benden bir selamı kestin mi yine

Sönüyor içimin sana ziyası

Maviyi yitirmiş ulvî seması

Yiğit’in içinde büyür humması

Karanlık geceler dostun mu yine

BEN BENİ ARADIM

Ben beni aradım yüce dağlarda

Yüksekte aradım enginde gördüm

Karanlık geceye saldım gönlümü

Kendimi şarabın renginde gördüm

Arının yaptığı çiçek tozunda

Gönül hara düşer aşkın közünde

Fitnelik fesatlık insan özünde

Güzeli kalplerin denginde gördüm

Acıdır bakışlar eritir taşı

Dertten kurtulmuyor insanın başı

Gizli gizli akar içine yaşı

Acıyı öfkeyi bungunda gördüm

Yiğit’im yalnızlık dostumdur benim

Geceye karışır güneşli günüm

Etten yapılı şu gönlümü canım

Yanan ateşlerde yangında gördüm

BİZİM ELLER

Parmak ile sayılır mı?

Teker, teker bizim eller

Yaban elde doyulur mu?

Özlem kokar bizim eller

Fitneliği içten atıp

Belaları baştan satıp

Gönülleri açık tutup

Ordan bakar bizim eller

Gurbet elde içim yara

Gönül düştü ah-ı zâra

El sallayıp ardı sıra

Hasret çeker bizim eller

Kartal gibi yüksek uçup

Binbir çeşit çiçek açıp

İçimize sevda saçıp

Türkü yakar bizim eller

Tohum saçtık çorak yere

Umut ettik yüz bin kere

Nice Yiğit gönüllere

Sevda eker bizim eller...

BU DÜNYADA

Şu sırtımda dert yükü çok

Hiç bir şeyde kısmetim yok

Sevdan bende gel de bir bak

Solmayacak bu dünyada

İçerimde yanar közüm

Ağla artık bre gözüm

Bir kez olsun benim yüzüm

Gülmeyecek bu dünyada

Bıraksam da birçok anı

Taşır oldum kuru canı

Bundan sonra kimse beni

Görmeyecek bu dünyada

Çektim derdin hepisini

Viran olmuş yapısını

Gülüm gönül kapısını

Çalmayacak bu dünyada

Yiğit gönül bağlayanım

Benim ile çağlayanım

Ölsem bile ağlayanım

Olmayacak bu dünyada.

ÇİNGENE KIZI

Çıkısını açmış havuz başına